ஞானக் குறள் - 6. அங்கிதாரணை (51-60)

ஞானக் குறள்
****************
1. வீட்டுனெறிப்பால்
**********************
6. அங்கிதாரணை (51-60)
**************************
51. அந்தத்தி லங்கி யழல்போலத் தானோக்கிற்
பந்தப் பிறப் பறுக்கலாம்.

சூரிய சந்திர கலைகளை அக்கினி கலையோடு கலந்து நோக்கில், அக்கினி(அங்கி)யான மூல அக்கினி சுவாலைபோல் கிளர்ந்து எழுந்து உச்சி நோக்கிப் பாயும்.

இப்பயிற்ச்சியைத் தொடர்ந்து செய்தால் (அந்தத்தில்) முடிவில் பிறப்பெடுக்கும் பந்தபாசங்களை அறுத்து விடலாம்.

“ஊதியறி வாய்கொண்டு ஊதிப்பாரு,
உள் பத்திக் கொண்டுதடா தானே தானாய்,
ஊதியறி வாயறிய மாட்டாயானால்
உன்னாணை ஊதிபங்க ளொன்றுமில்லை.”

“ஊதுகிற வூத்தறிந்தா லவனே சித்தன்” என்றும் சித்தர் நூல்கள் கூறுகின்றன.

52. உள்ளும் புறம்பு மொருங்கக் கொழுவூரிற்
கள்ள மல மறுக்கலாம்.

தன் தலைக்கு (பிரணவ எல்லைக்கு)ள்ளும், வெளியேயும் ஒரே காலத்தில் உயிர்க் காற்று (பிராணனு)க்குப் பலத்தைக் கொடுக்கும் மூலாக்கினியை எழுப்பிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தால் ஆணவம், மாயை, கன்மம் ஆகிய மலங்களை அறுக்கலாம்.

ஓங்காரத்துக்கு உள்ளும் புறமும் அக்கினியை எழுப்பி, அதன் கலைகளைப் பாய்ச்சினால் இறைத் தத்துவங்களை மறைத்துக் கொண்டிருக்கும் மாயையை ஒழிக்கலாம்.

53. எரியுங் கழல்போல வுள்ளுற நோக்கிற்
கரியுங்கன லுருவ மாம்.

முக்கலைகளையும் இணைத்து அக்கினியைக் கிளப்பி ஓங்காரத்துட் சென்று பார்த்தால் பிரம முடிச்சாகிய இருட்டுக்குள் ஒளி ஒளிரும்.

ஓங்காரம் = தலையினுள்ளே
பிரமமுடிச்சு = இருள், உண்ணாக்கின் மேல் உள்ள நரம்புக் கொத்தின் முடிச்சு

54. உள்ளங்கி தன்னை ஒருங்கக் கொழுவூறில்
வெள்ளங்கி தானாம் விரைந்து.

உள்ளங்கி = பிரணவத்திற்குள் பிரவேசித்த அக்கினியாக இருக்கும் நாதகலையை ; வெள்ளங்கி = பிந்து கலை.

பிரணவத்திற்குள் நுழைந்த அக்கினியாயிருக்கும் நாத கலையை பூரணமாக மூலாக்கினியை எழுப்பி அதன் சுவாலையை நாத கலைமேல் பாய்ச்சினால் பிந்துகலை தானாகவே மேலே எழுந்து நிற்கும்.

55. உந்தியி னுள்ளே யொருங்கச் சுடர்பாய்ச்சி
லந்தி யழலுருவ மாம்.

மணிபூரகமாகிய உந்தியில் அக்கினி கலையை உட்புகச் செய்தால், இரவு, அழலாம் நெருப்புபோல் பிரகாசிக்கும்.

திருமந்திரம்:

“உந்திக்கமலத் துதித்தெழுஞ் சோதியை
யந்திக்கு மந்திரமாரு மறிகிலர்
அந்திக்கு மந்திரமாரு மறிந்தபின்
தந்தைக்குமுன்னே மகன் பிறந்தானே.”

அந்திக்க = வந்திக்க, வணங்க.

படைப்புக் களமாம் கொப்பூழில் தோன்றிச் சுடர்விட்டுக் கிளம்பும் ஒளிப்பிழம்பை வணங்கி வழிபடும் முறையினை யாரும் அறிகிலர். அதை அறிந்தால், தந்தையாகிய சிவத்திற்கு முன் ஆவியாகிய மகன் தோன்றுவான். "சிவயசிவ" எனும் திருவைந்தெழுத்தில் சிகரத்துக்கு முன் யகரம் நிற்கும் நிலையினையே தந்தைக்குமுன் மகன் பிறந்தான் என்பதைக் குறிக்கும். கொப்பூழுக்கு முன்னிடமாகிய மூலத்தில் ஓம் மொழிப் பிள்ளையார் தோன்றியதைக் கூறுதலும் ஒன்று.

56. ஐயைந்து மாய வகத்துளெரி நோக்கிற்
பொய்யைந்தும் போகும் புறம்.

அரசனாகிய பிரணவமும், ஐம்புலச் சக்திகளும் சேரும்படி பிராண நடு வீட்டில் அக்கினியை எழுப்பி மேல்நோக்கின் பலனற்ற சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் ஆகிய ஐந்தும் உடலை விட்டுப் புறத்தே சென்றுவிடும்.

57. ஐம்பது மொன்றுமழல் போலத்தா னோக்கி
லும்ப ரொளியாய் விடும்.

(ஐம்பது+ஒன்று) ஐம்பத்தியொரு பீசங்கள் இருக்கும் இடத்தை முக்கலையொன்றி அக்கினியால் பார்க்குங்கால் உடல் தேவர்களுடைய உடலைப் போல் ஒளி வீசும்.

திருமூலர்:

"ஓதும் எழுத்தோ டுயிர்க்கலை மூவைந்தும்
ஆதி எழுத்தவை ஐம்பதோ டொன்றென்பர்
சோதி எழுத்தின் நிலையிரு மூன்றுள
நாத எழுத்திட்டு நாடிக்கொள்ளீரே."

சோதி எழுத்து, நாதவெழுத்து = சிகாரம்.

மந்திரங்களுக்கெல்லாம் முதலில் ஓதப்பெறும் ஓங்காரத்துடன் மற்ற பதினைந்து உயிர் எழுத்துக்களையும் கூட்ட மொத்த உயிரெழுத்து பதினாறு. மெய்யெழுத்து முப்பத்தி ஐந்து. ஆக மொத்தம் 16 = 35 = 51.(செந்தமிழ்க் காலத்துக்கு முந்திய நிலை இஃதாம்.)
சோதி எழுத்து சிகாரம்.
உடல் அகத்தே உள்ள ஆதார நிலைகள் ஆறு.
இந்நிலைக் களங்களில் பரவெளி எழுத்தாகிய ஓம் என ஒலித்து உணர்க.

58. தூண்டும் சுடரைத் துளங்காமற் றானோக்கில்
வேண்டுங் குறை முடிக்கலாம்.

முக்கலையொன்றி மூலாக்கினியை அசைவில்லாமல் (துளங்காமல்) பார்க்குங்கால் வேண்டிய குறைகளாகிய பிறப்பறுத்தல் முதலிய ஆன்ம இச்சைகளை சித்திக்க வைத்துக் கொள்ளலாம்.

59. உள்ளத்தாலங்கி யொருங்கக் கொழுவூறில்
மெள்ளத்தான் வீடாம் விரைந்து.

முக்கலையை ஒன்றுதலால் ஏற்படும் அக்கினியாலான கலைச்சுடரைப் பிரணவ வீட்டினுள்ளே பாய்ச்சினால் ஞான எண்ணங்கள் விரைவில் கைவரும் (சித்தி கிட்டும்).

60. ஒள்ளிதா யுள்ள சுடரை யுறநோக்கில்
வெள்ளியா மாலை விளக்கு.

மனமும், பார்வையும் ஒன்றுகூடி மூலாக்கினியைப் பார்ப்பதால், பிந்து கலை, இருளையற்றிப் பகலைப்போல் தோற்றுவிக்கும்.

இவ்வந்தரங்க இரகசியத்தைத் திருவாசகத்தில் :

"ஈண்டியமாயா விருள் கெடவப்பொருளும் விளங்கத் தூண்டிய சோதியை மீனவனுஞ் சொல்லவல்லனல்லன் வேண்டியபோதே விலக்கிலை வாய்தல் விரும்புமிறாள் பாண்டியனாரருள் செய்கின்ற முத்திப் பரிசிதுவே.”

இப்பாடலில், மீனவன், பாண்டியன், பரமசிவன், மன்மதன் ஆகியோருக்கென அமைப்பதைத் தவிர்த்து, வெள்ளியாகிய பிந்து கலைக்குப் பொருத்தினால் ஞானக் கருத்துகள் விளங்கும்.

(இப் பூட்டை உடைத்துத் திறப்பதற்கு குரு(ஞானாசிரியன்) உத்திரவு இல்லை. ஆதலால் இத்துடன் விட்டோம்.)