கோவையில் ஒரு நாள்

"உடுக்கை இழந்தவன் கைபோலாங்கே
இடுக்கண் களைவதாம் நட்பு."

"To realise the value of 1 year, ask a student who failed in his exam
To realise the value of 1 month, ask a mother who has given to a premature baby
To realise the value of 1 week, ask an editor of a weekly
To realise the value of 1 day, ask a daily wage labourer
To realise the value of 1 minute, ask a person who has missed the train
To realise the value of 1 second, ask a person who has survived an accident
To realise the value of 1 milli second, ask the person who has won a silver medal in Olympics.

மருத்துவர்களுக்கு எப்படி காலம் விலையில்லாததோ, அப்படியே நோயாளிகளுக்கும் என்பதை மறந்துவிடுகின்றனர். நேற்று முழுவதும் கோவை PSG மருத்துவ மனையில் காத்துக் கிடந்து அலுத்து விட்டது.

அத்தருணத்தேதான் உதவி கிட்டியது. வலையுலகால் கிட்டிய நண்பர் திரு.செல்லா, தானே முன்வந்து, தன் பணிகளையெல்லாம் ஒதுக்கிவைத்துவிட்டு, கோவையிலேயே பெரிய மருத்துவர் ஒருவரிடம் அழைத்துச் சென்றார். அவர்தான் Dr.MOHAN RAM. அங்கும் சனத் திரள். இருப்பினும், செல்லா வந்திருக்கிறார் என்றவுடன், மருத்துவர் உள்ளே அழைத்து, எங்களின்மேல் தனி கவனம் செலுத்தினார். மருத்துவம் பார்த்து, இரவு 8மணியளவில் திண்டுக்கல் அனுப்பி வைத்தார்.

அங்கே அவருடன், எனக்காகக் காத்திருந்த, ஆன்மிகத் தேடலில் இரு முத்துக்கள். அவர்கள்தான், திரு.கதிரும், இரவியும். எங்களைப் பசியாற்றிவிட்டு, 30 மணித்தியாலங்கள் உரையாடியபொழுதுதான் கண்டேன், அவர்களின் வீரியத்தை. இளம் வயது. எப்படியாகிலும் மெய்யைக்(உடலுக்குள்) காணவேண்டும் என்னும் உறுதியான மனப்பக்குவம்.

இது வலையுலகால் ஏற்பட்ட நட்பாகிலும், காலத்தே செய்த உதவி. அது ஞாலத்தினும் பெரிதல்லவா?
அவர்களுக்கு என்னால் சொல்ல முடிந்ததெல்லாம் நன்றி ஒன்றே.